การขาดความคิดตริตรอง
พระไชยเชษฐ์เป็นผู้ที่ขาดความคิดตริตรอง เป็นผู้ที่เอาอารมณ์ของตนเป็นใหญ่ เมื่อทราบว่านางสุวิญชาคลอดลูกเป็นท่อนไม้ก็โมโหโกรธา ขาดสติยั้งคิด ไม่ฟังความทางด้านนางสุวิญชาแม้แต่น้อย ไม่คิดถึงเหตุถึงผล จึงสั่งประหารนางสุวิญชา กว่าจะรู้ว่าตนผิดก็ต่อเมื่อพระบิดามารดาชี้หนทาง
|
เมื่อนั้น |
พระไชยเชษฐ์ฟังคำจึงซ้ำว่า |
|
เหม่เหม่ดูดู๋สุวิญชา |
ยังขืนกลับมาว่าเขาพาโล |
|
ยักเยื้องพูดจาสารพัด |
เจ้าสำบัดสำนวนกวนโมโห |
|
เมื่อลูกเป็นท่อนไม่ไอ้กะโต |
ข้ามิชายโง่จะงงงวย |
|
เจ็ดนางรักเจ้าเรารู้แจ้ง |
ว่าเขาแกล้งใส่ไคล้ไม่เห็นด้วย |
|
อย่าพักทำกำสรดระทดระทวย |
จะมอดม้วยไม่ทันรุ่งพรุ่งน |
|
ว่าพลางทางเรียกเสนา |
ใครอยู่บ้างข้างหน้าเข้ามานี่ |
|
จงเอาสุวิญชากาลี |
ไปประหารชีวีให้วายปราณ |
| เมื่อนั้น |
พระบิตุรงค์ธิราชเรืองศรี |
| ได้ฟังคั่งแค้นแสนทวี |
จึงว่าแก่มเหสีทรามวัย |
| ดูดู๋ไชยเชษฐ์ทะนงศักด |
ฮึกฮักไม่บอกเล่าเราผู้ใหญ |
| ที่ไหนมั่งลูกคนเป็นท่อนไม้ |
ผิดเพศวิสัยในแผ่นดิน |
| เราก็ได้มีเมียมาเสียหนัก |
จนฟันหักหัวหงอกไปหมดสิ้น |
| เกิดมาแก่ตายเพิ่งได้ยิน |
ช่างเชื่อลิ้นหลงกลคนมารยา |
ทิฐิ
ปัจจัยที่ทำให้เกิดความยุ่งยากในครอบครัวอีกปัจจัยหนึ่งคือ ทิฐิ ทิฐิที่เกิดขึ้นในเรื่องไชยเชษฐ์ เป็นทิฐิของนางสุวิญชา ซึ่งหลังจากที่พบพระโอรสแล้วก็คิดกลับไปหาพระไชยเชษฐ์แต่ด้วยคำพูดของนางวิฬา นางสุวิญชาจึงเกิดทิฐิและคิดกลับเมืองสิงหล
|
บัดนั้น |
วิฬาเคืองขัดอัชฌาสัย |
|
จึงตอบวาจาไปทันใด |
ช่างไม่อายแก่ใจหรือไรนา |
|
เขาขับหนีตีด่าว่าตัวชั่ว |
ยังแค่นคิดถึงผัวจะไปหา |
|
ไม่เจ็บจำน้ำคำอีสุริยา |
มันด่าว่านั้นน้อยไปเมื่อไร |
|
ข้างผัวก็หลงงงงวย |
เมียว่าไรว่าด้วยไม่ถามไถ่ |
|
จะขืนไปบอกเล่าเขาทำไม |
เขาจะเชื่อที่ไหนว่าลูกตน |
|
เมื่อรักผัวไม่คิดถึงตัวแล้ว |
อีแมวก็จะไปในไพรสณฑ์ |
|
จะอุตส่าห์สัญจรซอนซน |
กว่าจะถึงสิงหลเวียงชัย |
| เมื่อนั้น |
สุวิญชาฟังแจ้งแถลงไข |
| แต่วิฬายังว่าน่าอายใจ |
คิดมานะพระทัยขึ้นมา |
| จำจะผายผันสัญจร |
ไปนครสิงหลยักษา |
| แต่ขัดสนจนเสียด้วยมรคา |
ไม่รู้ว่าตำแหน่งแห่งใด |
เมื่อพระไชยเชษฐ์ตามนางสุวิญชาถึงเมืองสิงหล นางสุวิญชาก็ยังไม่ยอมคืนดีด้วยทั้งที่นางสุวิญชายังรักพระไชยเชษฐ์อยู่มากแต่ด้วยทิฐิจึงแสร้งทำเป็นโมโห จนพระไชยเชษฐ์ออกอุบายแกล้งทำเป็นตายนางจึงยอมคืนดีด้วย ความยุ่งยากและความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในครอบคัวของไชยเชษฐ์ได้รับการแก้ไขโดยผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายทำให้เห็นบทบาทของผู้อาวุโสในครอบครัว และลูกคือนารายณ์ธิเบศร์ที่เป็นผู้เชื่อมความสัมพันธ์ให้พ่อแม่กับมาคืนดีกัน
