สำนวน
หมายถึง ถ้อยคำที่ผูกไว้ตายตัว สลับที่กันหรือตัดคำใดออกไม่ได้
อาจต้องตีความก่อนจึงจะเข้าใจความหมายของ สำนวนนั้นสำนวนมีความหมายครอบคลุมไปถึง
คำพังเพย ภาษิต และสุภาษิตเมื่อพิจารณาสำนวนไทยแล้ว จะเห็นได้ว่ามีลัก
ษณะเด่นสรุปดังนี้
1.
เป็นถ้อยคำที่มีคารมคมคาย กินใจผู้ฟัง
2.
ใช้คำกระทัดรัด ไฟเราะรื่นหู
3.
ถ้ามีสองวรรค จะมีดุลของเสียงและความหมาย
การพิจารณาสำนวนไทย
1.1
สำนวนที่มีเสียงสำผัส มีจำนวนคำ 4 คำขึ้นไปจนถึง 12 คำ มีทั้งที่ประกอบกันเป็นกลุ่มคำและประโยคที่เป็นกลุ่ม
คำ เช่น คลุกคลีตีโมง, นกมีหูหนูมีปีก, ข้าวเหลือเกลืออิ่ม
เป็นต้น
1.2
สำนวนที่ไม่มีเสียงสำผัส มีจำนวนคำ 2 คำขึ้นไปจนถึง 8 คำมีทั้งที่ประกอบกันเป็นคำ
กลุ่มคำและประโยค เป็นคำ ในลักษณะคำประสม เช่น ตายใจ คว้าน้ำเหลว
สร้างวิมานในอากาศ นกยูงย่อมมีแววที่หาง
การใช้สำนวนไทยให้มีประสิทธิผล
ต้องใช้ให้เหมาะแก่กาลเทศะและสถานการณ์ เช่นในสถานการณ์ที่ต้องพูดหว่าล้อมจูงใจผู้คนให้เขาทำตามที่เราต้องการ
ใช้สำนวนว่า ชักแม่น้ำทั้งห้า เช่น ลูก ๆ ชักแม่น้ำทั้งห้าให้คุณแม่เห็นประโยชน์ของการไปพักผ่อนสุดสัปดาห์จนคุณแม่ใจอ่อน
รับปากว่าจะพาไปหัวหินเสาร์อาทิตย์นี้
