มหาอุทกภัยครั้งรุนแรงในรอบหลายสิบปีที่กรุงเทพมหานครเป็นเรื่องที่เลวร้ายยิ่งหนัก ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้นและยังนำความเสียหายมาสู่ประเทศไทยอย่างรุนแรง

   เศรษฐกิจของประเทศไทยเสียหายอย่างหนัก อาหารขาดตลาดเพราะประชาชนต้องการกักตุนอาหารไว้ทุกบ้านเนื่องจากความกังวลว่าจะเกิดภัยแก่บ้านตนเองทำให้ต้องสั่งอาหารจากต่างประเทศซึ่งมีราคาแพง ทั้งที่ในสหกรณ์ประเทศไทยไข่ไก่ยังล้นตลาด

   ธุรกิจอุตสาหกรรมต่างๆเกิดความสูญเสียหลายพันล้านบาทเพราะส่วนใหญ่โรงงานอุตสาหกรรมนั้นตั้งอยู่ในภาคกลางของประเทศไทย ซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในจังหวัดอยุธยาทางผ่านของมวลน้ำมหาศาลจากจังหวัดนครสวรรค์ ถนนหลายเส้นถูกตัดขาดเสียหายบางทีกลายเป็นพื้นที่ที่ตัดขาดจากโลกภายนอกไม่ได้รับการช่วยเหลือเพราะเข้าถึงยากลำยาก อาสาสมัครเองก็มีน้อยกำลังทหารฝ่ายเดียวคงไม่พอและที่สำคัญมรดกของประเทศไทยที่เก่าแก่อย่างโบราณสถานที่แม้จะป้องกันอย่างไรสุดท้ายยังต้องจมน้ำ

แหล่งที่มาของรูปภาพ : http://forum.plus.in.th/index.php?topic=230.0

   ชาวบ้านมากมายที่ได้รับความเดือดร้อนอย่างแสนสาหัสต้องไม่มีที่กินที่นอน ลำบากแม้แต่เด็กเล็กๆไปจนคนแก่

   ในการบริการของภาครัฐก็ยังไม่ทั่วถึงทุกพื้นที่เนื่องด้วยหนึ่งสาเหตุคือการรื้อกระสอบทรายแนวป้องกันหรือแนวบิ๊กแบ็คคั้นกั้นน้ำทำให้น้ำกระจายเป็นวงกว้างยากต่อการควบคุมทิศทางน้ำให้อยู่ในขีดความสามารถของการช่วยเหลือและที่อยู่อาศัยในแต่ละพื้นที่ยากต่อการเข้าถึง

   ปัญหาสำคัญอีกอย่างที่ประชาชนไม่ยอมอพยพไปตั้งแต่มีการประกาศเตือน ประชาชนส่วนใหญ่นั้นเป็นห่วงทรัพย์สินและเมื่อน้ำท่วมถึงระดับที่ยากต่อการเข้าถึง การช่วยเหลือของเจ้าหน้าที่ก็ยิ่งล้าช้าไปอีก

แหล่งที่มาของรูปภาพ : http://forum.plus.in.th/index.php?topic=230.0

   เมื่อการระดมคนของภาครัฐไม่เพียงพอต่อการช่วยเหลือผู้ประสบการรวมพลจิตอาสาตามหน่วยต่างจึงมีมากขึ้น เช่น

• เปิดรับของบริจาค ช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมทางสถานีโทรทัศน์ต่างๆ 

• การเปิดศูนย์อพยพตามสถานที่ที่มีความกว้างขวางและสูง เช่น

   - โรงเรียนและมหาวิทยาลัย  

   - สภากาชาดไทย รับระดมรับบริจาคโลหิตและรับบรรจุปัจจัยยาและอาหารช่วยผู้ป่วยในจังหวัดที่น้ำท่วม