หลังจากที่ประเทศไทยประสบกับมหาตภัยน้ำท่วมครั้งยิ่งใหญ่บริเวณภาคเหนือตอนล่างภาคกลางตอนบนจนกระทั่งมายังเขตปริมณฑลเเละกรุงเทพมหานครซึ่งเป็นเมืองหลวงของประเทศไทยเป็นระยะเวลายาวนานหลายเดือน ส่งผลกระทบทางด้านเศรฐกิจเเละประชาชนจำนวนมากเนื่องจากปริมาณน้ำสูงเเละไหลมาอย่างรวดเร็วส่งผลให้ประชาชนเกิดความเดือดร้อนเก็บข้าวของไม่ทันทำให้บ้านเรือน ทรัพย์สินเงินทองได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก เกิดภาวะขาดเเคลนอาหาร เครื่องอุปโภคบริโภค มีหน่วยงานต่างๆที่ได้ให้ความช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ในชาติเดียวกันอย่างไม่หวังผลตอบเเทนเเสดงให้เห็นถึงน้ำใจอันงดงามของคนไทยที่เห็นเพื่อนร่วมชาติเดือดร้อนเเล้วรู้สึกเห็นอกเห็นใจผู้ที่ประสบภัยน้ำท่วมครั้งนี้

                 ดิฉันในฐานะคนไทยก็เป็นอีกหนึ่งคนที่เกิดความรู้สึกเห็นอกเห็นใจคนไทยที่ต้องเจอกับภัยธรรมชาติครั้งนี้จึงมีจิตสาธารณะที่จะช่วยผู้ประสบภัยด้วยความเต็มใจโดยไม่หวังผลตอบเเทนจึงได้ปรึกษากับเพื่อนๆที่เรียนที่โรงเรียนสตรีศรีสุริโยทัยว่ามีวิธีไหนบ้างที่จะสามารถช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมในครั้งนี้ได้ 

    ดิฉันเเละเพื่อนๆช่วยเหลือโดยการเเพคของที่เซ็นทรัลเวิร์ลเเละสภากาชาดไทย

ก่อนที่พวกเราจะทำกิจกรรมกันได้มีการปรึกษาหารือนัดวันเวลาที่เเน่นอนอย่างเป็นทางการ

      ครั้งเเรกไปช่วยเเพคของที่เซ็นทรัลเวิร์ลนัดกันที่รถไฟฟ้าสะพานตากสินเวลา 8 โมงเช้านั่งรถไฟฟ้าไปลงสถานีสยามเเล้วก็ลงเดินไปที่เซ็นทรัลเวิร์ลในขณะที่ไปถึงงานยังไม่เปิดงานที่พวกเราไปชื่องานว่า "อาสาสละ" งานเปิด 10โมง พวกก็นั่งรอจนกว่างานจะเปิดเมื่องานเปิดก็ไปลงทะเบียนเพื่อเป็นสมาชิกโครงการอาสาสละ เเล้วก็มีพี่ทีมงานพาพวกเราไปยังชั้น 1 ของเซ็นทรัลเวิลล์เป็นจุดนัดเเพคของเเล้วก็ยืนเข้าเเถวยาวเรียงกันเดินเป็นเเถวถือถุงใส่ของจากนั้นก็จะมีคนคอยหยิบของใส่ถุงบริจาคให้ เราก็เดินรับสิ่งของไปเรื่อยๆ สิ่งของที่อยู่ในถุงบริจาคมี บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป นมประมาณ2 กล่อง น้ำ 2 ขวด มีน้ำผลไม้ 2 กระป๋อง ปลากระป๋องอีก 2 กระป๋อง เเละก็ยารักษาโรคน้ำกัดเท้า ยาสามัญประจำบ้่าน

วันนั้นมีคนมาช่วยเเพคของเยอะมากทุกคนล้วนเป็นจิตอาสาตั้งใจทำเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัย พวกเราทำอยู่สักพักนึงของที่เเพคก็หมด พี่ทีมงานเลยบอกให้พวกเราไปดูคอนเสริตศิลปินนักร้องที่ชั้น 4 ที่มาช่วยกันทำสิ่งดีๆเพื่อช่วยเหลือสังคม อีกทั้งยังมีการขายเสื้อโดยรายได้จะนำไปช่วยเหลือผู้ประภัย

หลังจากเเพคของเสร็จเเล้วพวกเราก็พากันเดินทางกลับบ้าน ด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข เเม้เป็นเพียงจุดเล็กๆเเต่ก็สามารถบรรเทาทุกข์ของผู้ที่เดือดร้อนได้เช่นกัน นับเป็นอีกหนึ่งน้ำใจของคนไทยที่เเสดงให้เห็นถึงความมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อเเผ่  ซึ่งก็เป็นนิสัยพื้นฐานเดิมของคนไทยอยู่เเล้ว

หลังจากวันนั้นพวกเรายังเห็นข่าวจากทางโทรทัศน์ว่าสถานการณ์น้ำท่วมยังไม่คลี่คลายก็เลยรู้สึกเห็นใจ ก็เลยติดตามการให้ความช่วยเหลืออยู่เป็นประจำ ในช่วงปิดภาคเรียนที่1 ปีการศึกษา 2554 พวกเราชั้นม.6/3 โรงเรียนสตรีศรีสุริโยทัยก็ได้รับผลกระทบจากการเปิดภาคเรียนในเทอมที่ 2 เช่นกัน

ทุกๆปีทางโรงเรียนจะมีโครงการจิตสาธารณะของเเต่ละห้องเรียนให้นักเรียนได้ทำกันเพื่อสร้างประโยชน์ให้กับสังคมเเละปลูกจิตสำนึกการทำความดีรู้จักช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบเเทน เเต่การคิดโครงการนั้นทุกครั้งจะตรงกับวันที่โรงเรียนเปิดเทอมเเล้วมาครั้งนี้ยังไม่เปิดเทอม

พวกเราเลยนัดกันเพื่อปรึกษาหารือกับเพื่อนๆว่าทำโครงการอะไรกันดีในที่สุดก็ตกลงกันว่าจะไปช่วยเเพคของที่สภากาชาดไทยเนื่องจากผู้ที่ประสบภัยน้ำท่วมได้รับความเดือดร้อนมากมายยังต้องการความช่วยเหลืออีกมาก