น้ำท่วมบ้านหนู
เมื่อ จันทร์, 12/12/2011 - 09:28 | แก้ไขล่าสุด จันทร์, 19/12/2011 - 09:41| โดย 
sss27959
"น้ำจะท่วมแล้วอ่ะ ตื่นเต้นเวอร์"
นี้เป็นคำพูดของดิฉันเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว แต่มันก็คงไม่แปลกที่เด็กคนนึง
จะรู้สึกตื่นเต้นกับเหตุการณ์อุทกภัยที่ไม่เคยได้พบเจอ
และต่างจินตนาการความสนุกสนานไปต่างๆนานาว่า ฉันจะได้พายเรือ ฉันจะได้ใส่รองเท้าบู๊ท น้ำท่วมมันคงจะสนุกน่าดู
และต่างจินตนาการความสนุกสนานไปต่างๆนานาว่า ฉันจะได้พายเรือ ฉันจะได้ใส่รองเท้าบู๊ท น้ำท่วมมันคงจะสนุกน่าดู
ดิฉันอาศัยอยู่หมู่บ้านสินทรัพย์ คลอง 4 รังสิต-นครนายก จังหวัดปทุมธานีค่ะ
ช่วงนั้นคนในหมู่บ้านช่วยกันระดมเงินเพื่อไปซื้อทรายมาแพค ทุกๆคนช่วยกันคิดหาทางป้องกันน้ำเต็มที่
ทั้งเครื่องสูบน้ำขนาดใหญ่ที่สูบจากท่อระบายน้ำลงสู่คลอง กระสอบทรายที่กั้นริมคลองเพื่อไม่ให้น้ำเข้าในหมู่บ้าน
รถแม็คโครที่เอามาตักดินกั้นน้ำต่อจากกระสอบทรายอีก คันกั้นน้ำสูงร่วมเมตร
แต่ก็ไม่ได้แตกต่างกับระดับน้ำที่สูงขึ้นเรื่องๆเช่นกัน หน้าหมู่บ้านจะมีเต็นท์ประจำอยู่คะ
จะมีคนในหมู่บ้านคอยออกมาเข้าเวรยามเพื่อเฝ้าระวังน้ำท่วมค่ะ
จนทำให้ดิฉันรู้สึกว่าความสามมัคคีก้อสามารถต้านแรงน้ำได้
ภาพถ่ายโดย นางสาวนิโรบล ทองหล่อ
ทุกคนให้ความสำคัญกับหน้าหมู่บ้านที่อยู่ติดคลอง จนลืมตระหนักถึงหลังหมู่บ้านซึ่งติดกับทุ่งซึ่งไม่มีผู้ดูแล
วันนั้นดิฉันไปช่วยแพคกระสอบทรายที่วิทยาลัยการปกครอง คลอง 6 เมื่อดิฉันกลับมาก็เห็นน้ำท่วมหน้าบ้านประมาณ 1 นิ้ว
บ้านดิฉันอยู่หลังสุดท้ายของหมู่บ้านค่ะ ดิฉันบอกแม่ให้ออกมาดูและทุกคนก็เริ่มออกมาดูด้วยความตื่นตระหนก
น้ำที่ซึมมาจากทุ่งผ่านกำแพงเข้ามาอย่างรวดเร็ว ชาวบ้านเริ่มน้ำกระสอบทรายมากั้น
แต่เนื่องด้วยกำแพงยาวขนาบหมู่บ้านยังไงก้อไม่สิ้นสุดน้ำเริ่มเอ่อขึ้นมาจากท่อเรื่อยๆ
เพี่ยงแค่ 1 คืน ระดับน้ำสูงเท่าเข่า พาหนะที่ชาวบ้านใช้สันจรกันกลับไม่ใช่มอเตอไซด์ หรือรถยนต์
กลับเป็นจักรยาน และดิฉันก็ไม่ยอมแพ้ใครหรอกค่ะ ดิฉันก็เช่นกัน
แต่ขอบอกนะคะว่าการปั่นจักรยานในน้ำเนี่ยเหนื่อยมากค่ะ
ภาพถ่ายโดย นางสาวนิโรบล ทองหล่อ
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ตลาดจะเปิดขายของ คนต่างแย่งกันซื้อเหมือนไม่เคยซื้อมาก่อน
ดิฉันตุนอาหารไว้เยอะพอควรค่ะ พอเริ่มวันที่ 2 น้ำเริ่มขึ้นมาต้นขา
ก็เริ่มมีเรือรับจ้างราคาสูงคนละ 100 บาท การไปมาเริ่มไม่สะดวก
ที่บ้านจึงซื้อเรือมาในราคาที่สูงเช่นกัน 5000 บาท แต่อย่างน้อยเรายังเก็บไว้ใช้ เผื่อปีหน้าน้ำจะท่วมอีก
ฉันอยู่ที่บ้านได้ไม่ถึงอาทิตย์ก็ต้องอพยพออกมา น้ำที่สูงขึ้นเรื่อยๆ จนเอ่อจะเข้าบ้าน
(บ้านดิฉันค่อนข้างสูง มีบันใด 3 ขั้นตรงลานจอดรถก่อนที่จะถึงประตูทางเข้าตัวบ้านอีกทีค่ะ)
บวกกันสภาพน้ำที่แบบไม่ไหวแล้ว ทั้งดำและเหม็น ขยะก็ลอยเต็มไปหมด แมลงหวี่ แมลงวันอะไรต่อมิอะไรเต็มไปหมด
แลัวที่สำคัญดิฉันก็ไม่รู้ว่าน้ำมันลดเมื่อไหร่ ดิฉันจึงตัดสินใจคุยกับแม่ว่าวันรุ่งขึ้นเราควรที่จะอพยพ
เพราะไม่เช่นนั้นเราคงจะต้องลำบากมากแน่ๆ เราตัดสินใจเพื่อไปอยู่บ้านพ่อเลี้ยงที่ประชาอุทิศ 33
เช้าวันที่จะอพยพรถทหารไม่สามารถเข้ามาได้แล้วเพราะระดับน้ำที่สูงเกิน ฉันกับแม่ดูสิ้นหวัง
ภาพถ่ายโดย นางสาวนิโรบล ทองหล่อ
ต้องขอขอบคุณหน่วยงานร่วมกตัญญูที่วันนั้นเอาเรือมารับ ไม่อย่างนั้นดิฉันกับแม่คงติดแหงกอยู่ในนั้นพร้อมกับน้ำเน่าๆ
พอไปถึงหน้าหมู่บ้าน ฉันก็ขึ้นรถทหารต่อเพื่อไปขึ้นรถที่จอดหนีน้ำไว้ที่โทลเวย์
มีผู้คนมากมายบนรถ ต่างคนต่างที่มาแต่จุดหมายเดียวกันคืออพยพออกไปให้ไกลที่สุด
และคงไม่มีใครอยากจะเจอกับมันอีก ในวันนั้นฉันกับแม่ไม่สามารถเอาอ่ะไรออกไปได้เลย แม้แต่เสื้อผ้าซักตัวก็ไม่มี
เพราะเรือที่มารับไม่ได้มีเพียงฉันกับแม่แต่มันมีคนอื่นอีกมากมาย จึงไม่มีพื้นที่พอที่จะวางข้าวของเสื้อผ้าใดๆ
สำหรับฉันกับแม่ได้ จะมีก็แต่ของน้องดิฉัน(อายุ 8 เดือน)ซึ่งมีแต่ผ้าอ้อมและเสื้อผ้าบางตัว
ฉันและแม่จึงต้องซื้อเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวใหม่หมดเลย
สำหรับฉันมันเหมือนการพจญภัยอะไรสักอย่างที่เหมือนในหนังและในตอนจบมันช่างดูเหน็ดเหนื่อยกับสิ่งที่พบเจอ
และดิฉันก็รู้สึกเช่นนั้น มันไม่ได้สนุกอย่างที่คิด และผลที่ตามมามันมากมาย
ความเสียหายต่างๆนานา หลังจากนั้น 1 เดือนที่ฉันทิ้งบ้านหลังนี้ให้จมกับน้ำ
ฉันกลับมาพบกับน้ำที่เหือดแห้งและรอยน้ำที่ท่วมสูง
ข้าวของภายในบ้านที่เปื่อยจนแทบจะถล่มลงมา พื้นที่ดำและดูโสโครกจนไม่กล้าเหยียบ
ภาพถ่ายโดย นางสาวนิโรบล ทองหล่อ
ภาพถ่ายโดย นางสาวนิโรบล ทองหล่อ
มีราและเห็ดขึ้นตามไม้ที่อับชื้น ทำอ่ะไรไม่ได้จริงๆ นอกจากทำใจทิ้งข้าวของเหล่านั้น
แล้วคิดซะว่าเป็นการทำความสะอาดบ้านครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต พูดแล้วดูง่าย
ซึ่งมันไม่ง่ายเลยกับพลกำลังทางการเงินของแม่ ช่วงน้ำท่วมแม่ขาดรายได้หลายหมื่นบาท
จนฉันรู้สึกสงสาร แต่ฉันก็ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากช่วยเค้าประหยัดให้มากที่สุด
หลายครั้งเวลาที่ฉันเห็นกรุงเทพน้ำแห้ง ฉันรู้สึกแย่ทุกครั้ง เพราะอะไร เพราะฉันไม่ใช่คนกรุงหรอ
ทำไมถึงปล่อยให้น้ำท่วมขังถึงขนาดนี้ ถ้าปทุมธานีเป็นกรุงเทพคงไม่ท่วมนานขนาดนี้
นางสาวนิโรบล ทองหล่อ
"ผู้ประสบภัยน้ำท่วม"
ช่วยด้วยครับ
นักเรียนที่สร้างบล็อก กรุณาอย่า
คัดลอกข้อมูลจากเว็บอื่นทั้งหมด
ควรนำมาจากหลายๆ เว็บ แล้ววิเคราะห์ สังเคราะห์ และเขียนขึ้นใหม่
หากคัดลอกทั้งหมด จะถูกดำเนินคดี
ตามกฎหมายจากเจ้าของลิขสิทธิ์
มีโทษทั้งจำคุกและปรับในอัตราสูง
ช่วยกันนะครับ
ไทยกู๊ดวิวจะได้อยู่นานๆ
ไม่ถูกปิดเสียก่อน
ขอขอบคุณในความร่วมมือครับ
ด่วน...... ขณะนี้
พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
มีผลบังคับใช้แล้ว
ขอให้นักเรียนและคุณครูที่ใช้งาน
เว็บ thaigoodview ในการส่งการบ้าน
ระมัดระวังการละเมิดลิขสิทธิ์ด้วย
อ่านรายละเอียดที่นี่ครับ
ขณะนี้มี สมาชิก 0 คน และ ผู้เยี่ยมชม 97 คน กำลังออนไลน์
เนื้อเรื่องเจ๋ง ยาวมากอ่ะ
แน่ใจว่าอ่าน 555555555555
ไม่เคยเหนไรสวยขนาดนี้เลยอ๊า >< 55555
จิงป๊าาาาา 55555