ในช่วงที่เกิดเหตุการณ์มหาอุทกภัยครั้งใหญ่ แม้ว่าบ้านฉันจะไม่ได้เป็นผู้ประสบภัย แต่ครอบครัวฉันก็ได้ช่วยบริจาคเงินผ่านทางsmsช่อง3 และตัวฉันเองก็ได้ไปช่วยงานจิตอาสาที่จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย

         จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยถูกใช้เป็นศูนย์กลางความช่วยเหลือของมูลนิธิอาสาเพื่อนพึ่ง(ภาฯ)ยามยาก ซึ่งเปิดรับอาสาสมัครที่มีจิตอาสามาช่วยกันแพ็คของทำถุงยังชีพสำหรับช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วม 

         ตอนแรก ฉันทราบแค่ว่าประชาชนที่มีจิตอาสาส่วนมาก มักจะไปรวมตัวกันที่สภากาชาด ฉันและเพื่อนๆซึ่งได้โทรศัพท์คุยกัน จึงชวนกันไปเป็นอาสาสมัครบ้าง และเมื่อถึงวันนัด พวกเราก็หลงทาง ซึ่งอายมากแต่ก็ต้องยอมรับเพราะในพวกเราไม่มีใครรู้เลยว่าเค้าช่วยกันส่วนไหนของสภากาชาด ดังนั้นจึงตัดสินใจโทรหาเพื่อนอีกคน ซึ่งเคยบอกว่าเคยมาช่วยเหลือที่สภากาชาดเช่นกัน

ที่มาของรูป::http://blog.eduzones.com/images/blog/jipatar/20111110150234.jpg

         เมื่อโทรถามเพื่อนคนนั้นแล้ว เค้าก็แนะนำให้ไปที่จุฬาฯ ที่เค้าช่วยอยู่ เพราะคนไม่เยอะเท่าสภากาชาด ซึ่งหมายความว่ายังต้องการอาสาสมัครอีกมาก ฉันจึงคุยกับเพื่อนและตกลงกันว่าเราจะไปช่วยที่จุฬาฯก็แล้วกัน เพราะสภากาชาดคนคงเยอะแล้ว วันหลังค่อยไปที่สภากาชาดอีกทีก็ได้

เมื่อไปถึงจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สถานที่ที่ใช้เป็นจุดศูนย์กลางก็คือศาลาพระเกี้ยว

         ที่มาของรูป::http://maps.google.co.in/maps?hl=en&q=%E0%B8%95%E0%B8%B3%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%A8%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%A2%E0%B8%A7&gs_sm=e&gs_upl=403416l412032l0l412239l44l39l0l25l17l2l383l2771l1.3.6.2l14l0&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.,cf.osb&biw=1366&bih=575&um=1&ie=UTF-8&sa=N&tab=wl

         สตาร์ฟส่วนมากก็เป็นนิสิตของมหาลัยนี้ ทั้งนักศึกษาปัจจุบันและศิษย์เก่า งานที่ศาลาพระเกี้ยวนี้มีการแบ่งทำอย่างเป็นระบบมาก ซึ่งฉันชอบการทำงานของพี่ๆนิสิตอย่างยิ่ง

         เริ่มต้นเช้ามา ก็มีการเตรียมทำอาหาร สำหรับเลี้ยงสมาชิกจิตอาสาที่มาช่วยเหลือในศาลาพระเกี้ยว ซึ่งงานส่วนนี้ ส่วนมากจะเป็นคุณน้าคุณป้าผู้หญิงเป็นผู้ทำ และอีกส่วนก็เป็นการพับถุงขนาดต่างๆไว้สำหรับใส่ของ ตั้งแต่ถุงใบเล็กไปจนถึงใบใหญ่

ที่มาของรูป::http://www.pantip.com/cafe/food/topic/D11346404/D11346404-15.jpg

         การพับถุงในที่นี้ไม่ใช่การนำกระดาษหรืออะไรมาพับเป็นถุงนะคะ แต่คือการพับปากถุงพลาสติกเพื่อสะดวกเวลาใส่ของลงถุง การแพ็คของจะได้เป็นไปด้วยความรวดเร็ว 

ที่มาของรูป::http://www.pantip.com/cafe/food/topic/D11346404/D11346404-20.jpg

         ต่อมา เมื่อเริ่มสายหน่อย พอมีคนมาเยอะขึ้น ก็จะเริ่มเป็นการขนของ ยกของลงมาเพื่อเตรียมสำหรับการแพ็คถุงยังชีพ ซึ่งขั้นตอนนี้พิธีกรแนะนำว่าอยากให้เป็นสมาชิกจิตอาสาที่เป็นผู้ชาย เพราะของบางอย่างอาจจะหนักเกินไปสำหรับผู้หญิง เช่น ข้าวสาร ปลากระป๋อง ลังมาม่า ได้ยินเช่นนี้อาจคิดว่า ข้าวสาร1ถุง ปลากระป๋องนิดๆหน่อยๆ หรือมาม่าเบาๆ ทำไมถึงต้องเจาะจงให้เป็นผู้ชาย? ก็เพราะว่า ข้าวสารมาทีเป็นกระสอบค่ะ หนักมาก ผู้หญิง2คนช่วยกันลากยังแทบไม่ไหว ปลากระป๋องก็เช่นกัน มาเป็นลังๆ แค่ลังเดียวก็จะแย่แล้ว ส่วนมาม่านั้น ลังใหญ่ค่ะ เรื่องน้ำหนักอาจไม่เท่าไหร่(แต่จริงๆแล้วมาม่าเยอะๆก็หนักใช่เล่นนะคะ) แต่ขนาดของลังเนี่ยสิแบกคนเดียวคงไม่ไหว ใหญ่เหลือเกิน

ที่มาของรูป::http://www.pantip.com/cafe/food/topic/D11346404/D11346404-34.jpg

         เมื่อขนของมารวมกันในศาลาเรียบร้อยแล้ว ระบบของที่นี่ก็จะให้สมาชิกจิตอาสานั่งกันในหอประชุมโดยจับเป็นกลุ่ม ซึ่งอาจจะรู้จักหรือไม่รู้จักกันก็ได้ ยังไงทุกคนก็มาที่นี่ด้วยจุดมุ่งหมายเดียวกัน จึงไม่ควรมีการเกี่ยงกลุ่มจริงไหมคะ และเพราะการที่ให้นั่งเป็นกลุ่มรวมกันนี่แหละค่ะ ทำให้ฉันได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆจากที่นี่เยอะเหมือนกัน 

         หลังจากนั่งกันเป็นกลุ่มๆจนเต็มหอประชุมแล้ว พี่พิธีกรก็จะแบ่งเป็นสองฟาก ฟากหนึ่งแพ็คของอย่างหนึ่ง อีกฟากแพ็คอย่างหนึ่ง เป็นการประหยัดเวลา ถือว่าแพ็คไปได้2อย่างพร้อมๆกัน และอีกส่วนก็มีการแบ่งไปสำหรับทำส้วมลอยน้ำ ซึ่งก็สำคัญไม่แพ้ถุงยังชีพเลยทีเดียว ฉันเคยอยากไปทำตรงส่วนนี้ แต่ก็มีอาสาสมัครอีกหลายคนที่คิดเหมือนกัน คนไปช่วยทำส้วมจึงดูจะเยอะเกิน ฉันจึงตัดสินใจนั่งแพ็คของในศาลาพระเกี้ยว 

ที่มาของรูป::http://blog.eduzones.com/images/blog/jipatar/20111110151221.jpg