ปี พ.ศ. 2554 ได้เกิดอุกทกภัยครั้งใหญ่ของประเทศไทย ทำให้เกิดความเสียหายมากมายทั้งทรัพย์สินเงินทองและชีวิต ทุกชนชั้นบ้าน

เรือนต่างๆของพวกเขาถูกน้ำท่วม โดยที่น้ำไม่เลือกว่าใครจะมีเงินทองมากมายหรือยากจน จากการที่น้ำท่วมครั้งนี้ทำให้เห็นน้ำใจของคนไทย ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรมากมายคนไทยก็ยังมีน้ำใจให้กันเสมอ หน่วยงานต่างๆก็ได้ออกมาขอรับบริจาคเพื่อน้ำสิ่งของและเงินทองต่างๆที่มีผู้บริจาคนำไปใช้ในการจัดซื้อของเพื่อทำถุงยังชีพบ้าง จัดทำอาหารสดให้กินกันในแต่ละมื้อ ทางสื่อมวลชนต่างก็ทำหน้าที่ของพวกเขาดารานักแสดงต่างๆก็ออกไปเปิดการแสดงเพื่อช่วยผ่อนคลายความเครียดของผู้ประสบภัยตามศูนย์อพยพ นักข่าวก็ช่วยในเรื่องการนำเสนอข้อมูลข่าวเหตุการณ์น้ำต่างๆในแต่ละที่ เจ้าหน้าที่ทหารตำรวจก็ช่วยในเรื่องอำนวยความสะดวแก่ประชาชนในเรื่องต่างๆ แพทย์และพยาบาลต่างก็ออกพื้นที่ไปตรวจรักษษโรคให้ผู้ประสบภัยตามศูนย์อพยพ ทั้งหมดที่กล่าวมานี้รวมแล้วเรียกเป็นคำสั้นๆแต่แสดงให้เห็นถึงความรัก ความห่วงใย ความมีน้ำใจของผู้คนได้ว่า"จิตอาสา"

ประสบการณ์ในการร่วมทำจิตอาสาของข้าพเจ้า

ก่อนอื่นที่จะเล่าคือ จะขอบอกว่าการที่ข้าพเจ้าไปทำกิจกรรมต่างๆนั้น ช่วงบริเวณบ้านข้าพเจ้าก็ถูกน้ำท่วมเช่นกัน บ้านข้าพเจ้าอยู่บริเวณ 3 แยกบางบอน แต่น้ำไม่ได้ท่วมเข้าบ้านแค่บริเวณถนนทางที่ใช้สัญจรของรถประจำทางที่ข้าพเจ้าใช้บริการเวลาออกไปนอกบ้าน  แต่ระดับน้ำสูงถึง 50-60 ซม.จึงทำให้รถยนต์ขนาดเล็กไม่สามารถวิ่งได้ และทำให้ออกไปภายนอกได้ลำบาก

 

 

วันที่ 4 พ.ย. 54 ไปบริจาคเลือดที่สภากาชาดไทย ซึ่งตรงกับวันเกิดของข้าพเจ้า ^^

ทราบข่าวจากโทรทัศน์ว่าทางสภากาชาดต้องการเลือดเป็นจำนวนมากจึงถือโอกาสไปบริจาคเลือดเพื่อเพื่อนมนุษย์  

 

 

 

ก่อนน้ำท่วมช่วยแม่แพ็คของแจกพนักงาน

 

 

น้องหมาผอมแห้ง ไปซื้อข้่าวกับตับย่างมาคลุกให้:)

 

 

น้ำกำลังจะมา! 

 

 

 

ในที่สุดก็มาจนได้ ภาพนี้วันที่ 13 พ.ย. 54

 

 

 

กำลังออกไปทำธุระข้างนอก เดินทางโดยรถที่ทหารนำมาใหบริการ ฟรี! ;)

เมื่อมีรถมาให้บริการถึงที่แบบนี้น้ำท่วมแค่นี้สบายมาก ถึงเวลาออกไปทำจิตอาสากัน

ปั้น EM ball ที่โรงเรียนสตรีศรีสุริโยทัย

EM ball ที่อาสาสมัครมาช่วยกันปั้นก็จะเก็บไว้เพื่อมอบให้แก่ผู้ที่ประสบปัญหาน้ำท่วมขัง เน่าเสีย 

 

ช่วยดูแลสัตว์ที่ผู้ประสบภัยมาฝากไว้ที่ สถานกักกันสัตว์ จ.ฉะเชิงเทรา กับเพื่อนๆ

สัตว์พวกนี้เป็นสัตว์ที่มีเจ้าของน่ารักมากแต่ว่าโดยส่วนใหญ่พวกมันเครียด

เพราะคิดถึงเจ้าของ และอีกอย่างหนึ่งไม่ได้ออกไปวิ่งเล่น

ตอนที่ข้าพเจ้าพาสุนัขตัวนึงออกไปวิ่งเล่น มันดีใจมากวิ่งไม่หยุดเลย 

ก่อนหน้านี้ก็ได้ไปช่วยทำยากันน้ำกัดเท้าที่คณะเภสัชศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยมาด้วยแต่ไม่ได้ถ่ายรูปค่ะ

 

 

     การเดินทางทำจิตอาสาของข้าพเจ้ามีเพียงเท่านี้ เพราะใกล้จะเปิดเทิมแล้วต้องไปโรงเรียน ขอให้ทุกคนที่มีเวลาว่างไปร่วมกันทำความดีเพื่อ

ผู้อื่นกันเยอะๆนะคะ :)