(จอมพล ป. พิบูลสงคราม นายกรัฐมนตรีของไทยในช่วงสงครามโลก)

ในแง่การเมือง อิทธิพลของเจ้านายและขุนนางยุคเก่าในการนำสังคมไทยเร่งลดลงอย่างเห็นได้ชัด
ภายหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. 2475 ในช่วงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว
คณะราษฎร์ได้เข้ามามีบทบาทสูงในการนำสังคมและบุคคลหนึ่งที่เป็นผู้นำฝ่ายทหารของคณะราษฎร์
และเป็นหนึ่งในผู้ก่อการเปลี่ยนแปลงการปกครองในฝ่ายทหาร คือ จอมพล ป. พิบูลสงคราม ก็ได้ขึ้นสู่อำนาจและดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี( พ.ศ. 2481 - 2487 )
อันเป็นช่วงก่อนและระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง ในยุคนี้ มีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมไทยให้เป็นสากลและสอดคล้องกับความเป็นไปของโลก
โดยได้มีบัญญัติเรียกว่า “ รัฐนิยม “

ซึ่งแสดงนโยบายของประเทศว่าต้องการให้ประชาชนคนไทยรักหวงแหนและภูมิใจในความเป็นไทยเช่น 

ให้ข้าราชการแต่งเครื่องแบบตามที่กำหนด
 ห้ามสวมกางเกงแพร
ให้ทักทายกันด้วยคำว่า “ สวัสดี “
ห้ามกินหมาก
ให้สวมหมวกทุกครั้งที่ออกจากบ้าน
ใช้คำขวัญปลุกใจทุกเช้าก่อนเรียน
การยกเลิกบรรดาศักดิ์โดยให้ใช้เพียงชื่อ สกุล เหมือนคนทั่วไป
การเคารพธงชาติ ฯลฯ
นอกจากนั้นยังมีการปลุกระดมความรู้สึกชาตินิยมอย่างรุนแรงด้วย

  สภาพสังคมหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. 2475 ทำให้สังคมไทยเป็นสังคมประชาธิปไตย ซึ่งมีลักษณะที่สำคัญ คือ
ประชาชนขึ้นมาเป็นเจ้าของประเทศและมีบทบาทในการปกครองประเทศด้วยกระบวนการกฎหมายรัฐธรรมนูญ ชนชั้นกลาง พวกพ่อค้า ปัญญาชน ขึ้นมามีบทบาทในสังคม

แต่ผู้กุมอำนาจยังคงได้แก่ทหารและข้าราชการ นายทุนเติบโตจากการค้าและอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งมีอิทธิพลและบทบาท
จนได้เปรียบในสังคม เกิดช่องว่างในสังคมทำให้ชาวไร่ ชาวนา และกรรมกรมีฐานะและชีวิตอยู่กับความยากจนและถูกเอารัดเอาเปรียบจากสังคม