ดาบของญี่ปุ่นมีลักษณะเป็นดาบคมด้านเดียว เอาไว้เพื่อฟันหรือเพื่อตัด ลักษณะพิเศษของดาบญี่ปุ่นคือต้องมีเงื่อนไขอยู่ 3 ประการ คือ ไม่หัก ไม่งอ และคม และ
เป็นงานศิลปหัตถกรรมที่มีคุณค่า กรรมวิธีที่เค้าผลิตดาบญี่ปุ่นคือ เอาโลหะ
หรือ ชนิด มาเผาและตีแผ่ครั้งแล้วครั้งเล่า จนได้ดาบที่มีความแข็งแรง คม และ
การเผาดาบนี่เองที่เป็นเคล็ดลับในการตีดาบญี่ปุ่น
และขึ้นตอนสุดท้ายที่จะทำให้ดาบมีความสวยงามก็คือ การขัดดาบ
เป็นการลงรายละเอียดศิลปะญี่ปุ่นด้วยช่างฝีมือเอก
ซึ่งไม่มีประเทศไหนในสมัยนั้นเทียบเทียม
การขัดดาบนั้นก่อให้เกิดเส้นโค้งของดาบอันงดงาม ลักษณะดาบที่สมดุล
ลวดลายต่างๆบนดาบ ฯลฯ จึงทำให้ดาบญี่ปุ่นเป็นที่น่าหลงไหลยิ่งนัก

ทีนี้มาดูประวัติของดาบญี่ปุ่นกันบ้าง ในสมัยเอโดะ ดาบเป็นสัญลักษณ์ของลัทธิ บุชิโด (วิถีทางของนักรบ)
ซึ่งเป็นจริยธรรมของนักรับที่ต้องยึดถือปฎิบัติ
เป็นสิทธิพิเศษเฉพาะนักรบเท่านั้นที่อนุญาตให้พกดาบได้
ซึ่งในขณะนั้นมีประมาณ 10 % ของประชากรทั้งหมด
และเหล่านักรบนั้นจึงถือว่าดาบเป็นสิงศักดิ์สิทธิ เป็นสิ่งที่แสดงเกียรติยศ
ชื่อเสียงและความภาคภูมิใจของตระกูล
และดาบเหล่านั้นจะสืบทอดเป็นมรดกต่อๆกันไปหลายชั่วอายุคน
และดาบเหล่านี้แหละที่หากว่าทำงานที่ได้รับมอบหมายผิดพลาดก็จะใช้ในการ
ฮาราคีรี หรือการคว้านท้อง
ซึ่งถือกันว่าเป็นการตายอย่างมีเกียรติยศและศักดิ์ศรีของยอดนักรบเหล่านี้
ดาบเหล่านี้ได้ถูกใช้มาเป็นอาวุธจนกระทั่งมีการนำปืนเข้ามาใช้
และกลายเป็นอาวุธหลักแทน ซึ่งเพื่อนๆอาจหาหนังที่เทียบเคียงได้คือเรื่อง The Last Samurai มันส์มาก และดูถีงการใช้ดาบของคนญี่ปุ่น และเสน่ห์ของการใช้ชีวิตของคนสมัยดั้งเดิม...