ผู้วิจัย :   นางสุภัทรา  อักกะมานัง*

บทคัดย่อ

                   การวิจัยครั้งนี้  มีความมุ่งหมายเพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น

โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน
เพื่อส่งเสริมจิตสำนึกในการอนุรักษ์ท้องถิ่น    และการดำเนิน

การวิจัย    มี  4  ขั้นตอน  ดังนี้    1)
การศึกษาสภาพความต้องการจำเป็นในการจัดการเรียนรู้

ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น  โดยการมีส่วนร่วมของชุมชนเพื่อส่งเสริมจิตสำนึกในการอนุรักษ์ท้องถิ่น

โดยศึกษาปัจจัยที่ส่งเสริมและเป็นอุปสรรคต่อการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์     โดยการมี

ส่วนร่วมของชุมชน ชุมชน   เพื่อส่งเสริมจิตสำนึกในการอนุรักษ์ท้องถิ่น   โรงเรียนเทศบาล

วัดราษฎรอุทิศ สังกัดกองการศึกษา เทศบาลเมืองร้อยเอ็ด   จังหวัดร้อยเอ็ด   โดยใช้แบบสอบถาม

ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นกลุ่มตัวอย่างที่ตอบแบบสอบถาม จำนวน  128  คน    ได้แก่  
คณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน   จำนวน  8 
คน   ผู้ปกครองนักเรียน
จำนวน  60  คน   และนักเรียน

จำนวน   60  คน   2)  พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น  โดยการมี

ส่วนร่วมของชุมชน    เพื่อส่งเสริมจิตสำนึกในการอนุรักษ์ท้องถิ่น โดยนำข้อมูลจากการศึกษา

ในขั้นตอนที่ 1 และศึกษาเอกสารแนวคิด ทฤษฎี งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง   สังเคราะห์เป็นรูปแบบการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น  โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน  เพื่อส่งเสริมจิตสำนึกใน

การอนุรักษ์ท้องถิ่น จากนั้นตรวจสอบรูปแบบการจัดการเรียนรู้การจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์

ท้องถิ่น  โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน
เพื่อส่งเสริมจิตสำนึกในการอนุรักษ์ท้องถิ่น  ที่สร้างขึ้น

โดยใช้ผู้เชี่ยวชาญ  จำนวน  5  คน      พิจารณาตรวจสอบความเหมาะสม  และความเป็นไปได้

3)  การทดลองใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน

เพื่อส่งเสริมจิตสำนึกในการอนุรักษ์ท้องถิ่น
กับนักเรียนชั้นประถมศึกษาที่  4  โรงเรียนเทศบาลวัดราษฎรอุทิศ  สังกัดกองการศึกษา  เทศบาลเมืองร้อยเอ็ด   จังหวัดร้อยเอ็ด  จำนวน 20  คน  และ

*ครูวิทยฐานะครูชำนาญการพิเศษ โรงเรียนเทศบาลวัดราษฎรอุทิศ สังกัดกองการศึกษา
เทศบาลเมืองร้อยเอ็ด

4)  ประเมินรูปแบบการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น  โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน  เพื่อ

ส่งเสริมจิตสำนึกในการอนุรักษ์ท้องถิ่นโดยพิจารณาจากความคิดเห็นของผู้บริหารสถานศึกษา

และครูผู้สอนจำนวน 13 คน  พิจารณาด้านความเหมาะสม   ความเป็นไปได้
ความเป็นประโยชน์

และด้านความครอบคลุม ปัญหา  และข้อเสนอแนะ ผลการวิจัยพบว่า

1. ผลการศึกษาสภาพความต้องการจำเป็นในการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น
โดยการมีส่วนร่วมของชุมชนเพื่อส่งเสริมจิตสำนึกในการอนุรักษ์ท้องถิ่น   โรงเรียนเทศบาล

วัดราษฎรอุทิศ  สังกัดกองการศึกษา   เทศบาลเมืองร้อยเอ็ด  จังหวัดร้อยเอ็ด

1.1  การวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งเสริมต่อการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นโดยการ

มีส่วนร่วมของชุมชน  โรงเรียนเทศบาลวัดราษฎรอุทิศ  สังกัดกองการศึกษา  เทศบาลเมืองร้อยเอ็ด  จังหวัดร้อยเอ็ด  ปีการศึกษา
2553  โดยภาพรวมอยู่ในระดับ  มากที่สุด  (

 = 4.86)

1.2 การวิเคราะห์ปัจจัยที่เป็นอุปสรรคต่อการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น

โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน  โรงเรียนเทศบาลวัดราษฎรอุทิศ  สังกัดกองการศึกษา  เทศบาลเมือง

ร้อยเอ็ด  จังหวัดร้อยเอ็ด  ปีการศึกษา 2553  โดยภาพรวมอยู่ในระดับ  น้อยที่สุด  (

 = 1.21)

ไม่เป็นอุปสรรคต่อการจัดการเรียนรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ท้องถิ่นโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน

                   2.  ผลการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น  โดยการมีส่วนร่วม

ของชุมชน โดยใช้ องค์ประกอบ 8 ประการ คือ หลักการและเหตุผล
วัตถุประสงค์ เป้าหมาย วิธีการดำเนินการ 
การประเมินผล   การประยุกต์ใช้ในการเรียนการสอน    ประโยชน์ที่ได้รับจากการให้

ผู้เรียนเป็นผู้แสวงหา และค้นพบความรู้ด้วยตนเอง   คุณค่าและประโยชน์ที่เกิดกับผู้เรียนและผู้สอน

จากนั้นตรวจสอบรูปแบบการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น  โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน

ที่สร้างขึ้น คือ   โดยใช้ ผู้เชี่ยวชาญ   จำนวน  5  คน  พบว่า  ผู้เชี่ยวชาญมีความเห็นว่ารูปแบบการจัด

การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น     โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน   ที่สร้างขึ้นมีความเหมาะสม

ทุกด้านในระดับ  มากที่สุด

                    3. ผลการทดลองใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน  กับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4  โรงเรียนเทศบาลวัดราษฎรอุทิศ   สังกัดกองการศึกษาเทศบาลเมืองร้อยเอ็ด  จังหวัดร้อยเอ็ด  พบว่า  นักเรียนมีความพึงพอใจโดยภาพรวม  อยู่ในระดับ มากที่สุด

                   4.
ผลการประเมินรูปแบบการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น  โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน  พบว่า ผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอน
มีความเห็นสอดคล้องกันว่า  รูปแบบการจัด
การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น โดยการมีส่วนร่วมของชุมชนที่สร้างขึ้น
พบว่า มีความเหมาะสม

ความเป็นไปได้  ความถูกต้องครอบคลุม  และความเป็นประโยชน์ อยู่ในระดับมากที่สุด