โรนเรือน

           เนื่องจากหน้าวัวเป็นพืชที่ต้องการร่มมากกว่าแดด และไม่ชอบลมโกรก ดังนั้นโรงเรือนจึงเป็นสิ่งจำเป็น ลักษณะของโรงเรือนควรเป็นเรือนไม้ระแนง ซึ่งขนาดไม้ระแนงที่ใช้กันโดยปกติก็คือ 1 X 1 นิ้ว หลังคาของโรงเรือนนับว่ามีความสำคัญมากโดยเฉพาะการที่ไม้ระแนงจะต้องตีให้ไม้ระแนงขนานกันในแนวทิศ เหนือ – ใต้ เพื่อที่จะให้แสงแดดที่ลอดผ่านไม้ระแนงลงมา ก็จะมีการเคลื่อนตัวอยู่ตลอดเวลา จึงไม่ทำให้ส่วนใดส่วนหนึ่งของพืชได้รับแสงแดดโดยตรงตลอดทั้งวัน
          สำหรับระแนงด้านข้างหรือฝาด้านตั้งทางทิศตะวันออก และตะวันตกให้ตีตามนอน เพื่อให้ต้นหน้าวัวได้รับแสงแดดสมํ่าเสมอทั่วกัน ซึ่งจะมีผลต่อการเจริญเติบโตของต้น จำนวนดอก ขนาดดอกและความยาวก้าน ถ้าหน้าวัวได้รับแสงแดดมากจะทำให้ใบเหลือง ขอบใบไหม้ ต้นชะงักการเจริญเติบโต แต่ถ้าร่มเกินไปใบหน้าวัวจะมีการเจริญเติบโตดี ใบสีเขียวเข้ม หนา แต่ดอกไม่ดก

          สำหรับโรงเรือนที่ต้องการประหยัด อาจใช้ไม้ไผ่ หรือไม้รวกซีกตีแทนไม้ระแนงก็ได้ แต่ควรจะตีหงายขึ้น ทั้งนี้เพื่อลดการเจาะไชของมอด หรือถ้าให้ดียิ่งขึ้นไปอีก ก็นำไม้ไผ่หรือไม้รวกไปแช่นํ้าไว้ 2-3 อาทิตย์เป็นอย่างน้อย แล้วจึงนำมาใช้ก็จะดียิ่งขึ้น

          การตีระแนงด้านข้างของโรงเรือน ไม่จำเป็นต้องพิถีพิถันนัก อาจจะประหยัดได้โดยการปลูกพืชชนิดใดชนิดหนึ่ง พอเป็นเครื่องบังไม่ให้แสงแดดลอดเข้ามามากเกินไป อีกทั้งเพื่อป้องกันกระแสลมแรง ๆ ด้วย เพราะกระแสลมจะช่วยพัดพาเอาความชื้นภายในโรงเรือนไป ความสูงของโรงเรือนไม่ควรต่ำกว่า 2.50 เมตร

          ส่วนภายในโรงเรือนที่ใช้วางกระถางต้นหน้าวัว ควรให้ชื้นอยู่เสมอเพราะหน้าวัวต้องการความชื้นสูง จึงควรที่จะใช้ทรายหรือแกลบปูพื้นหนาอย่างน้อย 6 นิ้ว ทุบให้แน่นแล้วจึงปูด้วยอิฐมอญอีกชั้นหนึ่งก็ได้ ทำให้มีการระบายนํ้าสะดวก และทำให้โรงเรือนมีความชื้นสูง การปลูกหน้าวัวอาจไม่ต้องสร้างโรงเรือนไม้ ระแนงก็ได้ ซึ่งเป็นการประหยัดโดยอาศัยร่มเงา เป็นที่ปลูกหรือตั้งกระถางหน้าวัว แต่ไม่ควรเป็นที่ร่มทึบ ควรมีแสงส่องผ่านได้บ้าง เช่น ที่ภูเก็ต มีการปลูกหน้าวัว ซึ่งมีลักษณะเหมือนเปลวเทียนใต้ร่มเงาของต้นยาง ในสวนยาง ซึ่งสามารถให้ผลผลิตดอกสูง

ภาพโดย : http://www.oknation.net/blog/home/user_data/file_data/201303/04/615608122.jpg

จัดทำโดย : ด.ญ. สุรีรัตน์ จารุอริยานนท์ และ ด.ญ. สุวิชญา แดงตะโก