เเหล่งที่มา :  http://www.dnp.go.th/pattani_botany/%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%98%E0%B8%B8%E0%B9%8C%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%89/%E0%B8%9B%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%9A%E0%B8%81/%E0%B9%81%E0%B8%84%E0%B8%9D%E0%B8%AD%E0%B8%A2/p%E0%B9%81%E0%B8%84%E0%B8%9D%E0%B8%AD%E0%B8%A2.2.jpg 

                                                                                  เเคฝอย
ชื่อที่เรียก : ต้นแคฝอย
ชื่ออื่นๆ : แคทราย (กาญจนบุรี) แคหิน (ภาคเหนือ)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Stereospermum colais (Buch.-Ham. ex Dill.) Mabb.
ชื่อวงศ์ : BIGNONIACEAE
ลักษณะ : แคฝอยเป็นไม้ต้น สูงถึง 25 ม. ลำต้นเปลาตรง เปลือกต้นสีเทา มีร่องตื้นๆ ตามยาว ใบ ประกอบแบบขนนกปลายคี่ ยาว 25–50 ซม. มีใบย่อย 3–6 คู่ แผ่นใบย่อยรูปไข่แกมรูปใบหอก กว้าง 3–6 ซม. ยาว 6–15 ซม. ปลายเรียวแหลม โคนมน ขอบเรียบ ผิวเกลี้ยงทั้ง 2 ด้าน ก้านใบย่อย ยาว 0.5–1.5 ซม. ดอก ออกเป็นดอกช่อ ยาว 20–40 ซม. มีกลิ่นหอมเล็กน้อย กลีบเลี้ยงรูประฆังหรือทรงกระบอกปากกว้าง สีม่วงแดง ปลายแยกเป็น 3–5 จักตื้นๆ กลีบดอกสีขาวอมเหลือง หรือสีครีม รูปปากแตร ยาว 1.2–1.7 ซม. กว้าง 0.5–1 ซม. มีแถบเส้นสีม่วงตามความยาวของกลีบดอก ผล เป็นฝักยาว บิดงอเล็กน้อย กว้าง 0.9–1.5 ซม. ยาว 15–70 ซม. ผิวเกลี้ยง มีสันนูนตามความยาว 4 สัน เมล็ดเล็ก มี 2 ปีก
ประโยชน์ :  นำมาปลูกเป็นไม้ประดับเพื่อความสวยงาม
แหล่งที่พบ แคฝอยมีการกระจายพันธุ์ตามลำธารในป่าดิบชื้น และป่าเบญจพรรณ ทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ และภาคเหนือ ที่ความสูงจากระดับทะเลปานกลาง 200–1,200 ม. ในต่างประเทศพบที่ อินเดีย ศรีลังกา พม่า จีนตอนใต้ (มณฑลยูนนาน) ลาว กัมพูชา และเวียดนาม

จัดทำโดย

ด.ญ.วรารัช หงษ์พงษ์

ด.ญ.เปรมพิมล ธชีพันธ์