ดอกพลับพลึงธาร    

เป็นพันธุ์ไม้ที่ใกล้สูญพันธุ์ และ แปลกตรงที่ไม่เคยพบเห็นจากที่ใดในโลก แต่เป็นพืชน้ำเฉพาะถิ่นของประเทศไทย พบได้แห่งเดียวเช่นกันที่บริเวณแม่น้ำ ลำคลอง ในอำเภอคุระบุรี จังหวัดพังงา และ อำเภอสุขสำราญ อำเภอกะเปอร์ จังหวัดระนอง จัดเป็นพืชอวบน้ำในช่วงฤดูฝนที่น้ำหลากจะมีการผสมเกสร โดยในแต่ละผลจะมีเมล็ดข้างใน 3-4 เมล็ด และจะออกดอกบานสะพรั่งในช่วงปลายฤดูฝน หรือ ต้นฤดูหนาว ประมาณเดือนตุลาคม-ธันวาคม ของแต่ละปี
โดยดอกตูมมีสีขาว ลักษณะคล้ายหัวหอมชูขึ้นเหนือน้ำ เมื่อบานแล้วจะมีกลิ่นหอมไปทั่วบริเวณที่พบ จากข้อมูลพบว่าดอกพลับพลึงธาร มีปริมาณลดลงอย่างต่อเนื่อง สาเหตุจากการขุดลอกคลอง และจากภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้น ดังนั้นในการอนุรักษ์พลับพลึงธาร จำเป็นที่จะต้องกำหนดเป็นนโยบาย และ ต้องให้ชาวบ้าน หรือหน่วยงานเร่งเห็นถึงความสำคัญของการอนุรักษ์ธรรมให้มากว่านี้

พลับพลึงแดงหรือพลับพลึงดอกแดง   

มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Crinum amabile Donn มีชื่อสามัญว่า Giant lily ,Red Crinum เป็นพืชล้มลุก อยู่ในวงศ์ AMARYLLIDACEAE ดอกเป็นสีม่วงแดงและมีขนาดใหญ่กว่าดอกพลับพลึงดอกขาวเล็กน้อยกลีบดอกด้านในออก สีขาวอมชมพู ด้านนอกตรงกลางกลีบเป็นสีม่วงแดงตามขอบกลีบเป็นสีขาว เกสรตัวผู้สีม่วงแดง ขยายพันธุ์ด้วยการแยกหน่อ และปักชำหัว ใบนำเอามาย่างไฟ พันแก้ฟกช้ำ บวม เคล็ด ขัดยอก ใช้อยู่ไฟหลังคลอด ต้มรับประทานทำให้อาเจียน มีรสขม ในอินเดียใช้เป็นยาระบาย ขับเสมหะ รักษาโรค เกี่ยวกับน้ำดี เมล็ดเป็นยาระบาย ขับปัสสาวะ เป็นยาบำรุง