ประวัติศาสตร์ประเทศพม่า ( ตอนจบ )

                ยุคที่ 5 :  ยุคอาณาจักรตองอู 

                                 หลังจากถูกรุกรานจากไทใหญ่  ชาวอังวะได้อพยพลงมาสถาปนาอาณาจักรแห่งใหม่โดยมีศูนย์กลางที่

                        เมืองตองอู ภายใต้การนำของพระเจ้าตะเบงชะเวตี้  ซึ่งสามารถรวบรวมพม่าเกือบทั้งหมดให้เป็นอันหนึ่งอันเดียว

                        กันได้  พม่ากลายเป็นศูนย์กลางทางการค้าที่สำคัญ และจากนั้นพระเจ้าตะเบงชะเวตี้ได้ย้ายเมืองหลวงมาอยู่ที่

                        เมืองหงสาวดี เพราะเป็นทำเลทางการค้าที่ดีเยี่ยม

                                 จากนั้นพระเจ้าบุเรงนอง ซึ่งเป็นพระเทวันของพระเจ้าตะเบงชะเวตี้ ก้ได้ขึ้นครองราชย์สืบต่อ และสามารถ

                       เข้าครอบครองอาณาจักรต่าง ๆ รวมถึงอยุธยาได้ ส่งผลให้พม่ามีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาลที่สุด หลังจากนั้นไม่นาน

                       อยุธยา และเมืองขึ้นต่างๆก็สามารถประกาศตนเป็นอิสระ  เมื่อพม่าต้องเผชิญกับการก่อกบฏจากเมืองขึ้นหลายแห่ง

                       ประกอบกับการรุกรานของโปรตุเกส พม่าจึงถอนตัวจากการครอบครองดินแดนทางตอนใต้ และย้ายเมืองหลวงไปอยู่

                       ที่เมืองอังวะ

                                 หลังจากนั้น พระเจ้าอะนอกะเพตลุนสามารถรวบรวมแผ่นดินพม่าให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันอีกครั้ง จนในปี

                        พ.ศ. 2295 พม่่าก็ล่มสลายเพราะถูกพวกมอญ รุกราน

               ยุคที่ 6 :  ยุคราชวงศ์อลองพญาู 

                                ราชวงศ์อลองพญาได้รับการสถาปนาขึ้นภายในเวลาอันรวดเร็ว พระเจ้าอลองพญาซึ่งเป็นผู้นำที่ได้รับความนิยม

                       จากชาวพม่า พระองค์ได้ขับไล่ชาวมอญและยึดครองอาณาจักรมอญได้ พระองค์สถาปนาให้เมืองย่างกุ้งเป็นเมืองหลวง

                       ในปี พ.ศ.2303 หลังจากเข้ายึดครองตะนาวศรี  พระองค์ได้ยาตราทัพเข้ารุกรานอยุธยาแต่ต้องประสบความล้มเหลวเมื่อ

                       พระองค์ทรงสวรรคตระหว่างการสู้รบ

                               พระเจ้าเซงพะยูเชง พระราชโอรส ได้โปรดให้ส่งทัพเข้ารุกรานอาณาจักรอยุธยาอีกครั้งในปี พ.ศ.2309 ซึ่งประสบ

                       ความสำเร็จในปีถัดมา

                                ในรัชสมัยของพระเจ้าโบดอพญา พระโอรสอีกพระองค์หนึ่งของพระเจ้าอลองพญา พม่าต้องสูญเสียอำนาจที่มี

                       เหนืออยุธยาไป แต่ก็สามารถผนวกดินแดนยะไข่และตะนาวศรี  เข้ามาไว้ได้ ในช่วงเดือนมกราคมของปี พ.ศ. 2366

                       ซึ่งอยู่ในรัชสมัยของพระเจ้าบาคยีดอว์  ขุนนางชื่อมหาพันธุละ ทัพเข้ารุกรานแคว้นอัสสัมได้สำเร็จ ทำให้พม่าต้องเผชิญ

                       หน้าโดยตรงกับอังกฤษที่ครอบครองอินเดียอยู่ในขณะนั้น

               ยุคที่ 7 :  ยุคสงครามกับอังกฤษและการล่มสลายของราชอาณาจักรพม่า 

                                จากการพยายามขยายอำนาจของอังกฤษ อังกฤษได้เข้าทำสงครามกับพม่าในปี พ.ศ. 2367 สงครามระหว่าง

                    พม่าและอังกฤษครั้งที่หนึ่งนี้  ยุติลงโดยอังกฤษเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ ฝ่ายพม่าจำต้องทำสนธิสัญญายันดาโบ กับอังกฤษ

                    ทำให้พม่าต้องสูญเสียดินแดนอัสสัม มณีปุระ ยะข่าย และตะนาวศรีไป

                                กษัตริย์องค์ต่อมาของพม่าได้ทรงยกเลิกสนธิสัญญายันดาโบ และทำการโจมตีผลประโยชน์ของฝ่ายอังกฤษ ทั้ง

                   ต่อบุคคลและเรือ เป็นต้นเหตุให้เกิดสงครามระหว่างพม่าและอังกฤษครั้งที่สอง ซึ่งก็จบลงโดยชัยชนะเป็นของอังกฤษอีกครั้ง

                   หลังสิ้นสุดสงครามครั้งนี้ อังกฤษได้ผนวกหงสาวดีและพื้นที่ใกล้เคียงเข้าไว้กับตน โดยได้เรียกดินแดนดังกล่าวเสียใหม่ว่าพม่า

                   ตอนใต้ สงครามครั้งนี้ก่อให้เกิดการปฏิวัติครั้งใหญ่ในพม่า

                               เริ่มต้นด้วยการเข้ายึดอำนาจโดยพระเจ้ามินดง จากพระเจ้าปะกัน พระเจ้ามินดงพยายามพัฒนาประเทศพม่าเพื่อต่อ

                   ต้านการรุกรานของอังกฤษ พระองค์ได้สถาปนากรุงมัณฑะเลย์ ซึ่งยากต่อการรุกรานจากภายนอก ขึ้นเป็นเมืองหลวงแห่งใหม่

                   แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะหยุดยั้งการรุกรานจากอังกฤษได้

                               รัชสมัยต่อมา พระเจ้าธีบอ ซึ่งเป็นพระโอรสของพระเจ้ามินดง ทรงมีบารมีไม่พอที่จะควบคุมพระราชอาณาจักรได้

                  จึงทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นไปทั่วในบริเวณชายแดน ในที่สุดพระองค์ได้ตัดสินพระทัยยกเลิกสนธิสัญญากับอังกฤษที่

                  พระเจ้ามินดงได้ทรงกระทำไว้ และได้ประกาศสงครามกับอังกฤษเป็นครั้งที่สาม ผลของสงครามครั้งนี้ทำให้อังกฤษสามารถ

                 เข้าครอบครองดินแดนประเทศพม่าส่วนที่เหลือเอาไว้ได้