บ้านที่พักอาศัย

        ตัวบ้านเรือนไทยที่เป็นที่อยู่อาศัย ประกอบด้วยเรือนไม้ ไม้สักขนาดต่างๆ กัน 5 หลัง และมีนอกชานเชื่อมกันตลอด ชั้นล่างเป็นใต้ถุนโล่งตามแบบบ้านไทย ซึ่งลมจะพัดผ่านได้โดยตลอด มีโต๊ะรับแขก และที่นั่งพักผ่อน ซึ่งท่านมักจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ใต้ถุนบ้าน เล่ากันว่า สมัยที่ท่านเป็นนักการเมือง เมื่อมีการประชุมทางด้านการเมือง วันรุ่งขึ้นจะมีข่าวลงหน้าหนังสือพิมพ์เสมอ ท่านจึงทำมุมหนึ่งของใต้ถุนกั้นเป็นห้องกระจกเพื่อเก็บเสียงเวลาประชุม

        ม.ร.ว.คึกฤทธิ์เคยเล่าว่าท่านมีความใฝ่ฝันที่จะอยู่ในบ้านแบบไทยมานาน เพราะประทับใจในความละเมียดละไมของอาคารทรงไทย และวิถีชีวิตของคนที่อาศัยอยู่ในบ้านแบบไทย เมื่อปลายสงครามโลกครั้งที่ 2 ประมาณ พ.ศ. 2458 ท่านได้ซื้อที่ดินในซอยสวนพลู 5 ไร่ ราคาตารางเมตรละ 7 บาทซึ่งเจ้าของเดิมให้เช่าเป็นสวนปลูกต้นพลู หลังจากนั้นประมาณ 10 ปีท่านได้ไปเห็นเรือนไทยหลังหนึ่งแถวเสาชิงช้าซึ่งเทศบาลกรุงเทพฯ ได้ทิ้งไว้ในสภาพทรุดโทรมจึงซื้อมาในราคา 2,700 บาท และได้ทิ้งไว้ในที่เดิมอีกพักหนึ่ง จนเห็นมีคนเริ่มมาแกะประตูหน้าต่างไป จึงให้รื้อถอนมากองไว้ในที่ดินที่ซื้อไว้อีกหลายปี จนกระทั่ง พ.ศ. 2503 จึงได้มีความคิดที่จะปลูกบ้านอยู่อาศัยเป็นการถาวร