สมเด็จพระมหาสมณเจ้า  กรมพระปรมานุชิตชิโนรส  ทรงนิพนธ์วรรณคดีเรื่องนี้ในสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวในโอกาสที่ปฏิสังขรณ์วัดพระเชตุพน  เมื่อพุทธศักราช 2375  เพื่อให้เป็นศูนย์กลางการศึกษาของประชาชน  โดยรวบรวมสรรพวิชาการสาขาต่างๆ จารึกบนแผ่นศิลาในวัดพระเชตุพน  ดังที่ทรงระบุไว้ในโคลงท้ายเรื่อง ดังนี้

                                                                                                           บรรจงเสาวเลขแล้ว                หลายคุง  ขวบฤา
                                                                                                     ปางปิ่นธเรศอำรุง                        โลกเลี้ยง
                                                                                                    ทำนุกเชตุพนผดุง                         เผดิมตึก  เต็มเอย
                                                                                                     อาวาสอาจเพ่งเพี้ยง                      แผ่นฟ้ามาเสมอ