หนูน้อยจันทร์แจ่ม

    ตายายคู่หนึ่งอยู่กินกันเป็นเวลานานก็ไม่มีลูก วันหนึ่งขณะที่ตาไปตัดฟืนในป่า เห็นแสงไฟจากกอ ไผ่ก็เดินเข้าไปดู เห็นเด็กหญิงตัวเล็กๆอยู่ในกอไผ่นั้นพอตาเอื้อมมือไปแตะกอไผ่ กอไผ่ก็แยกออก ตาจึงอุ้มเด็กน้อยไปที่บ้าน ตายายเลี้ยงเด็กน้อยนี้ด้วยความรักใครและตั้งชื่อว่าคางุยะฮิเมะ เมื่อคางุยะฮิเมะเติบโตก็เป็นหญิงสาวที่สวยงามมากจนเป็นที่เลื่องลือ แต่คางุยะฮิเมะบอกตากับยายว่าในไม่ช้า  นางก็จะต้องกลับไปดวงจันทร์ จะมีทูตจากดวงจันทร์มารับไป ตายายก็เสียใจมาก และเมื่อเจ้าชายหนุ่มทั้งหลายที่ปองรักนางคางุยะฮิเมะทราบเรื่องก็ขออาสามาป้องกันมิให้ทูตจากดวงจันมร์มารับ ไป เมื่อถึงวันกำหนด พระจันทร์ส่องแสงสว่าง ตายายให้คางุยะฮิเมะเข้าไปซ่อนอยู่ในห้องและตา   ยายปิดกุญแจ เจ้าชายหนุ่มที่ปองรักนางได้นำทหารทั้งกองทัพมาเฝ้าและเตรียมอาวุธพร้อม แต่   ตอนเที่ยงคืนมีแสงสว่างจ้าและมีก้อนเมฆลอยมาหยุดที่หลังคาบ้านตากับยาย ทุกๆคนรวมทั้งยาย ตา เจ้าชายและทหาร มีอาการตัวแข็งขยับเขยื้อนไม่ได้ และทุกคนก็เห็นราชรถสีทองและชาว        สวรรค์บนก้อนเมฆนั้น ห้องที่ขังคางุยะฮิเมะก็เปิดเอง นางขึ้นไปที่ราชรถนั้น แล้วคำนับลาตา  กับยายด้วยความอาลัยอาวรณ์ แล้วเมฆก้อนนั้นก็ลอยไปสู่ดวงจันทร์